Ο Κανονισμός για απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο αφορά την ενέργεια, την ασφάλεια και τον προσανατολισμό μας στο μέλλον. Ωστόσο, το ουσιαστικό ζήτημα δεν είναι μόνο να τερματίσουμε τις απευθείας εισαγωγές προς την ΕΕ, αλλά επιπρόσθετα να κλείσουν «οι διάδρομοι» μέσω τρίτων χωρών, ιδίως αυτών με αναξιόπιστα και αυταρχικά καθεστώτα που πλουτίζουν για χρόνια με βρώμικο «παιχνίδι» εις βάρος των ζωτικών μας συμφερόντων.
Για παράδειγμα, η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν είναι δύο ξεκάθαρα παραδείγματα και παρεμπιπτόντως, πρόσφατα δήλωσαν δημόσια ότι δεν θα συμμορφωθούν με οποιεσδήποτε κυρώσεις, όπως ακριβώς κάνουν εδώ και χρόνια.
Αυτός ο Κανονισμός αφορά επίσης την διαφοροποίηση των ενεργειακών αγωγών και πηγών ενέργειας. Μερικοί από αυτούς έχουν ήδη αναφερθεί, και θα επικεντρωθώ σε έναν ακόμα: Προς το παρόν, η μόνη δυνατότητα για εγχώριες πήγες ενέργειας εντός της ΕΕ είναι στην Ανατολική Μεσόγειο. Πρόσφατα είχαμε νέες ανακαλύψεις, νέες συμφωνίες, με τη Κυπριακή Δημοκρατία στο επίκεντρο όλων αυτών των εξελίξεων.
Το συμπέρασμα είναι πως από τη μια έχουμε κακή πολιτική και από την άλλη, έχουμε καλή πολιτική με όραμα για την Ευρώπη. Και η σωστή επιλογή είναι πολύ ξεκάθαρη.
