Η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε μεγάλες ελπίδες όταν κέρδισε τις εκλογές ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ το 2005. Μάλιστα, κάποιοι φίλοι από τον νότο μού είχαν πει «θεωρείται πως τέλειωσε και το δικό σας καθήκον, πλέον μπορείτε να κλείσετε την εφημερίδα». «Κάνετε λάθος», τούς είπα, «τώρα αρχίζει η ουσιαστική μας δουλειά». Το CTP είχε κερδίσει με ποσοστό 44,51% και τις πρόωρες εκλογές που είχαν διεξαχθεί την ίδια χρονιά και πήρε στα χέρια του τόσο τη «βουλή» όσο και την «κυβέρνηση». Περίμενε με περιέργεια τον πρωτοσέλιδο τίτλο που θα έβαζα στην εφημερίδα ο αγαπητός μου φίλος Ανδρέας Παράσχος, ο οποίος παρακολουθούσε μαζί μου στην εφημερίδα τα αποτελέσματα των εκλογών. «Κέρδισε το CTP, έχασε η κοινότητα», είπα. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ο χρόνος μάς δικαίωσε.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι πολύ αφελής. Και εκείνοι πίστευαν, όπως πάρα πολλοί σε εμάς, ότι θα διορθωθούν όλα μόλις φύγει ο Ντενκτάς. Ονειρεύονταν τόσο πολύ που ξεχνούσαν ακόμα και το γεγονός ότι το κάθε μέρος εδώ βρίσκεται υπό την κατοχή της Τουρκίας και όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στην Άγκυρα. Είχαν συγχαρεί θερμά τον Ταλάτ αποδεχόμενοι για πρώτη φορά τότε ως νόμιμες τις εκλογές μας.
Είχαν ελπίσει πολύ πάλι και μόλις εξελέγη ο Μουσταφά Ακιντζί το 2015. Μάλιστα περισσότερο από την πρώτη φορά. Όμως, πάλι απογοητεύτηκαν. Και ο Ακιντζί, ο οποίος στην αρχή πίστευε ότι θα μπορούσε να πείσει την Τουρκία μέσω διαλόγου πάνω στα ακανθώδη θέματα, στο τέλος δεν θα μπορούσε να αποφύγει την υποταγή στις οδηγίες της. Στο θέμα της μη λύσης κατηγορούσε συνεχώς την ελληνοκυπριακή πλευρά. Ίσως στο παρασκήνιο να υπήρξαν συζητήσεις τις οποίες εμείς δεν ξέρουμε, όμως δεν τις αποκάλυψε στην κοινότητα. Για παράδειγμα, προσφάτως έμαθα τη συζήτησή του πάνω σε ένα θέμα. Από κάποιον από τους πιο κοντινούς του ανθρώπους. Αφότου εξελέγη, θα ερχόταν να τον επισκεφθεί με μια αντιπροσωπεία ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας, Χουλουσί Ακάρ. Οι πλευρές γνωστοποίησαν η μία στην άλλη τις αντιπροσωπείες, οι οποίες θα παρευρίσκονταν στη συνάντηση. Ο Χουλουσί Ακάρ έφερε ένσταση για τον Χαλίλ Σατραζάμ, το όνομα του οποίου βρισκόταν στη λίστα την οποία του γνωστοποίησε ο Ακιντζί. Ο συνταγματάρχης Χαλίλ Σατραζάμ ήταν στρατιωτικός σύμβουλος του Ακιντζί. Δεν αποδέχθηκε την ένσταση του Χουλουσί Ακάρ ο Ακιντζί. Και τούς είπε «αν θέλετε μην έρθετε».
Είπα πως η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι πολύ αφελής και όπως έγινε στην περίπτωση των Ταλάτ και Ακιντζί, έτσι και τώρα υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά και ελπίδα και τη νίκη του Τουφάν Ερχιουρμάν με συντριπτική πλειοψηφία. Άναψε ακόμα μια φορά το φως της ελπίδας στον νότο. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που αντιμετωπίζουν το θέμα επιφυλακτικά και με συγκρατημένη αισιοδοξία. Όμως, γενικά το κλίμα είναι θετικό. Μάλιστα, κάποιοι θεωρούν ότι ο Χριστοδουλίδης θα στριμωχτεί πολύ απέναντι στον Ερχιουρμάν τώρα. Για να πω την αλήθεια, δυσκολεύομαι να το καταλάβω αυτό. Γιατί θα στριμωχτεί ο Χριστοδουλίδης, λέει; Ο Τουφάν πάει με προϋποθέσεις σε αυτόν. Μήπως υποχρεούται να αποδεχτεί αυτές τις προϋποθέσεις; Αν δεν τις αποδεχθεί, μήπως θα θεωρηθεί πως χαλάει το παιχνίδι και δεν θέλει λύση; Τότε μπορεί και εκείνος να έρθει με προϋποθέσεις. Μπορεί να πει, για παράδειγμα: «Το Βαρώσι είναι κόκκινη γραμμή για εμάς. Δεν θα υπάρξουν διαπραγματεύσεις χωρίς την επιστροφή του Βαρωσιού στους νόμιμους κατοίκους του»!
Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν θα μπορέσει να βρει αυτό που ελπίζει στον Τουφάν Ερχιουρμάν. Όπως οι άλλοι προηγούμενοι ηγέτες μας, θα κατηγορεί και αυτός πάντα την ελληνοκυπριακή πλευρά. Η διαφορά του με τον Τατάρ θα είναι η εξής: Η κοινότητά μας δεν εμπιστευόταν καθόλου τον Τατάρ, ο οποίος απέφευγε τις διαπραγματεύσεις και έβρισκε πάντα δικαιολογίες για να μην καθήσει στο τραπέζι, και τον κατηγορούσε. Δεν θα κατηγορεί τον Τουφάν. Δηλαδή, ο Τουφάν, με τους μεγάλους υποστηρικτές που θα έχει πίσω του, θα πείσει και αυτούς ότι πάντα η ελληνοκυπριακή πλευρά αποφεύγει τη λύση. Είναι τόσο ένθερμος εθνικιστής τουλάχιστον όσο ο Τατάρ. Τι λέει; «Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι η κατοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους Ελληνοκύπριους». Δηλαδή, το ζήτημα δεν είναι η εδώ και 51 χρόνια κατοχή της Τουρκίας αλλά η εδώ και 62 χρόνια κατοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους Ελληνοκύπριους. Με αυτά τα μυαλά γίνονται καθόλου διαπραγματεύσεις και ειρήνη;
Το κυπριακό πρόβλημα δεν λύνεται με διαβούλευση με την Τουρκία. Λύνεται παρά τη βούληση της Τουρκίας. Δεν λέω να αποκλείσουμε τελείως την Τουρκία. Βεβαίως θα βρίσκεται και εκείνη εντός της λύσης, όμως όχι όπως εκείνη υπαγορεύει, όπως η δική μας βούληση υπαγορεύει. Δυστυχώς, η κοινότητά μας ακόμα δεν έχει φτάσει σε αυτό το στάδιο. Θεωρεί ότι θα αφανιστεί αν δεν υπάρχει η Τουρκία. Ουσιαστικά και έτσι γίνεται αυτό αλλά δεν το αντιλαμβάνεται…
