Η σειρήνα είχε ηχήσει και σχεδόν 100 ερασιτέχνες ψαράδες «απλώθηκαν» ταυτόχρονα κατά μήκος της ακτογραμμής στο Lady’s Mile, στη Λεμεσό. Δεκάδες πετονιές βρέθηκαν στον αέρα την ίδια στιγμή και χάθηκαν μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, που από τα πρώτα λεπτά έδειχνε ότι δεν θα χαριζόταν σε κανέναν. Έτσι άρχισε ο διήμερος διεθνής αγώνας surfcasting, που διεξήχθη την προηγούμενη βδομάδα, στις 5 και 6 Δεκεμβρίου. Ένας αγώνας που γρήγορα φάνηκε ότι θα κρινόταν λιγότερο στην τεχνική και περισσότερο στην αντοχή, την υπομονή και τη σχέση του ψαρά με τα όρια της φύσης.
Στο 11ο τουρνουά συμμετείχαν 96 άτομα, οργανωμένα σε 48 δυάδες, από την Κύπρο και το εξωτερικό. Στην ακτογραμμή της Λεμεσού βρέθηκαν αθλητές και ομάδες από τη Γερμανία, την Αγγλία, την Ουαλία, την Πολωνία, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Αργεντινή. Η παρουσία Τουρκοκύπριων ψαράδων στον αγώνα πρόσθεσε μια ακόμη διάσταση συνύπαρξης. Κοινός παρονομαστής η αγάπη για το ψάρεμα, που για δύο ημέρες έφερε δίπλα-δίπλα ανθρώπους από διαφορετικές χώρες, κοινότητες και κουλτούρες.
Οι αγώνες surfcasting διεξάγονται με σύστημα catch and release και συγκεκριμένο πλαίσιο βαθμολόγησης. Ψάρια μήκους άνω των 12 εκατοστών προσμετρώνται σε πόντους με βάση το μήκος τους και συνοδεύονται από μπόνους 10 βαθμών. Παράλληλα, η διοργάνωση δίνει χώρο και στις νεότερες ηλικίες, με ξεχωριστή βράβευση για την κατηγορία κάτω των 18, καθώς και ειδικό έπαθλο για το μεγαλύτερο ψάρι σε μήκος.
Πρώτη μέρα
Η Παρασκευή αποδείχθηκε η πιο δύσκολη ημέρα της διοργάνωσης. Οι ομάδες είχαν να αντιμετωπίσουν ισχυρούς ανέμους, έντονα ρεύματα και κύματα που χτυπούσαν κάθετα την ακτή.
Όπως ανέφερε ο διοργανωτής, Μιχάλης Μιχαηλίδης, πρόεδρος του σωματείου «Ψαροκαταστάσεις», επρόκειτο για «τις πιο δύσκολες συνθήκες που έχουμε συναντήσει σε αγώνες μας». Και πράγματι, το ψάρεμα μετατράπηκε σε πραγματικό πονοκέφαλο. Με τέτοιο αέρα και κύμα, τα λεπτά εργαλεία δεν είχαν θέση. Κάθε ρίψη ήταν μάχη, τα ψάρια «τραβούσαν» σε πιο βαθιά νερά, όμως ήταν αδύνατο να τα κυνηγήσεις. Ο λόγος; Οι πετονιές παρασύρονταν, τα μολύβια δεν κρατούσαν στον βυθό και ο εξοπλισμός δοκιμάστηκε στα όριά του. Δεν έλειψαν οι αναγκαστικές διακοπές για διορθώσεις και αλλαγές εργαλείων, ενώ υπήρξε ακόμη και σκέψη για διακοπή, όχι όμως για αναβολή, καθώς οι συνθήκες άγγιζαν τα όρια της ασφάλειας.
Η μέρα ολοκληρώθηκε με ελάχιστες μετρήσιμες συλλήψεις. Ακόμη και οι πιο έμπειροι έμειναν να κοιτούν τη θάλασσα περισσότερο με προβληματισμό παρά με προσδοκία, ενόψει της δεύτερης ημέρας.
Δεύτερη μέρα
Το Σάββατο η εικόνα άλλαξε αισθητά. Στις 11 που άρχισε ο αγώνας, η βροχή συνέχισε, οι άνεμοι υποχώρησαν και τα Μποφόρ εξασθένησαν. Η θάλασσα, αν και όχι απόλυτα ήρεμη, επέτρεψε πλέον ρίψεις με μεγαλύτερη ακρίβεια και καλύτερο έλεγχο της κατάστασης. Οι συμμετέχοντες μπόρεσαν να εφαρμόσουν τεχνικές που την προηγούμενη μέρα έμεναν στη θεωρία και άρχισαν να καταγράφονται ουσιαστικά αποτελέσματα.
Μιάμιση ώρα μετά την εκκίνηση, το καλάμι λύγισε και η εικόνα άλλαξε. Το λαβράκι των 39 πόντων που βγήκε στην ακτή έφερε μια αυθόρμητη ανάσα ανακούφισης και έβαλε την ομάδα μας για τα καλά στο παιχνίδι της διεκδίκησης. Ειδικά σε έναν αγώνα όπου κάθε εκατοστό μετρά, ίσως η στιγμή αυτή να ήταν καθοριστική για τη δυναμική μας.
Ωστόσο, η τελική λέξη ανήκε και πάλι στη θάλασσα. Μια σαρδελοβελονίδα 43 εκατοστών, που έβγαλαν λίγα μέτρα πιο δίπλα άλλοι διαγωνιζόμενοι, έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των νικητών, υπενθυμίζοντας πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες στο αγωνιστικό surfcasting.
Νικητές του διήμερου αγώνα αναδείχθηκαν οι Uwe Heimes και Martin Hahn από τη Γερμανία (Beach Brothers Team).
Κάτι περισσότερο από αγώνας
Πέρα από το καθαρά αγωνιστικό σκέλος, ο διήμερος αγώνας στο Lady’s Mile ανέδειξε και τον ρόλο του surfcasting ως μορφής αθλητικού τουρισμού. Πολλοί ξένοι συμμετέχοντες συνδύασαν τη συμμετοχή τους με πολυήμερη παραμονή στην Κύπρο, βλέποντας τον αγώνα ως ευκαιρία να γνωρίσουν τα μέρη μας, τα τοπία και τη φιλοξενία των ανθρώπων του νησιού.
