Τα χαρτιά της για την κάθοδό της στις βουλευτικές εκλογές ανοίγει στον «Π» η τέως υφυπουργός Πρόνοιας, Αναστασία Ανθούση. Αναφέρεται στην ανάγκη υπέρβασης των προσωπικών ατζεντών και στο στοίχημα που καλείται να κερδίσει η πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Αννίτα Δημητρίου. Θυμίζοντας όσα ενώνουν τον κόσμο του ΔΗΣΥ, η κυρία Ανθούση στέλνει μήνυμα σε όσους χρησιμοποιούν το κόμμα ως σημαία ευκαιρίας. Παράλληλα, βάζει την προσφορά στον άνθρωπο ως προμετωπίδα της δικής της πορείας στην πολιτική.
Ποιο το πολιτικό διακύβευμα της καθόδου της Αναστασίας Ανθούση στις βουλευτικές εκλογές;
Όταν πολιτεύεσαι με μοναδικό γνώμονα να υπηρετήσεις, παίρνεις ρίσκα και αναγνωρίζεις τους κινδύνους που μπορεί να επιφέρει η αποτυχία ή η επιτυχία. Στην προκειμένη περίπτωση, προσμετρώντας κατά πόσο μπορώ να συνεχίσω να προσφέρω από τη θέση του βουλευτή, αποφάσισα να αποδεχθώ την πρόταση της προέδρου της παράταξής μου. Δεν είναι η πρώτη φορά που έβαλα σε προτεραιότητα την προσφορά στα κοινά και στον άνθρωπο από την προσωπική μου ζωή ή την επαγγελματική μου σταδιοδρομία, προκειμένου να υπηρετήσω τον τόπο μου, δίπλα στον άνθρωπο: Το 2021, στο κάλεσμα του Νίκου Αναστασιάδη να αναλάβω το χαρτοφυλάκιο του νεοσύστατου Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας, μόνο για λίγους μήνες, εγκατάλειψα τη μονιμότητα του δημοσίου υπαλλήλου και τη σταδιοδρομία μου στη Δημόσια Υπηρεσία και παραιτήθηκα. Οπότε δεν είναι ασυνήθιστη ή πρωτόγνωρη για μένα η ανάληψη ρίσκου, φτάνει να υπηρετεί τον σκοπό και να είναι σύμφωνο με την ιδιοσυγκρασία μου.
Υπήρξε δίλημμα ή λόγοι οι οποίοι ήταν αποτρεπτικοί στο να αποδεχθείτε την πρόταση της Αννίτας Δημητρίου για υποψηφιότητα, στο ψηφοδέλτιο Λευκωσίας;
Η αλήθεια, υπήρξε αρκετή σκέψη και προβληματισμός μέχρι να πάρω την τελική μου απόφαση. Το συζήτησα με το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον, με φίλους και παλιούς συνεργάτες και με ανθρώπους που εκτιμώ του ευρύτερου κοινωνικοοικονομικού χώρου. Γιατί Λευκωσία; Παρά το γεγονός ότι η οικογένεια της μητέρας μου κατάγεται και ψηφίζει στην επαρχία Κερύνειας και επαρχία στην οποία είχα έντονη κοινωνική δράση, για παράδειγμα στο τμήμα Νέων του Ερυθρού Σταυρού Κερύνειας, η επιλογή για το ψηφοδέλτιο στη Λευκωσία, επαρχία που γεννήθηκα, μεγάλωσα και ζω, ήταν μονόδρομος, αφού εκεί με χρειαζόταν η παράταξή μου.
Πώς βλέπετε το εσωτερικό κλίμα στον ΔΗΣΥ, σε σχέση με αριστίνδην υποψηφιότητες και εσωκομματικές ισορροπίες;
Η παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού διαχρονικά συνεργαζόταν με ένα διευρυμένο φάσμα τεχνοκρατών, επιχειρηματιών, επιστημόνων, ακαδημαϊκών και ενεργών πολιτών και δεν είναι λίγες οι φορές κατά τις οποίες αριστίνδην υποψηφιότητες διέπρεψαν στους κόλπους του Δημοκρατικού Συναγερμού ως βουλευτές, υπουργοί, ακόμη και ως Ευρωπαίοι επίτροποι. Άρα, ήμασταν πάντα ως παράταξη ανοικτοί στην κοινωνία. Και αυτή η πολυσυλλεκτικότητα είναι που έχει δημιουργήσει βάθος και ουσία τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και στη διαμόρφωση πολιτικών εις βάθος χρόνου.
Με νεοεμφανιζόμενα πολιτικά σχήματα και την απαξίωση που βίωσαν τα κόμματα στις ευρωεκλογές, θεωρείτε ότι χάνουν έρεισμα οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις στο εκλογικό Σώμα;
Σίγουρα το πολιτικό σκηνικό αλλάζει και δεν αφορά μόνο τα κυπριακά παραδοσιακά κόμματα. Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει σε όλο τον κόσμο, σε όλη την Ευρώπη, με μια στροφή προς την ακροδεξιά και τα αντισυστημικά σχήματα. Η απογοήτευση μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, η οικονομική ανασφάλεια και το μεταναστευτικό αλλά και η αίσθηση ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο χωρίς προοπτική οδηγούν αρκετούς συμπολίτες μας να στραφούν σε πρόσωπα ή σχήματα που υπόσχονται ριζικές αλλαγές, πολλές φορές καταφεύγοντας στον λαϊκισμό και την απαξίωση των θεσμών. Η κοινωνία έχει κτυπήσει προ πολλού καμπανάκι στα παραδοσιακά κόμματα και η ευθύνη όλων μας είναι να ξαναχτίσουμε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας με πράξεις, δίνοντας λύσεις με υπευθυνότητα και συνέπεια στη βάση αρχών και αξιών, χωρίς παλινδρομήσεις και χωρίς να παρασυρόμαστε από τον λαϊκισμό και την τοξικότητα.
Είναι τα πρόσωπα ή οι πολιτικές που θα αποκαταστήσουν τη σχέση πολιτών -πολιτικής;
Τα πρόσωπα και οι πολιτικές είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Από τη μια, τα πρόσωπα χωρίς πολιτικές είναι απλά εικόνα. Εικόνα που δεν μπορεί να κρατήσει στον χρόνο, όσα φίλτρα και εάν της βάλεις. Πρόσωπα χωρίς πολιτικές δεν μακροημερεύουν στον χώρο της πολιτικής και απλά -πιστεύω- έχουν ημερομηνία λήξης.
Από την άλλη, οι πολιτικές δεν διαμορφώνονται από μόνες τους. Χρειάζονται τα πρόσωπα για να τις διαμορφώσουν και να τις υλοποιήσουν. Έχει όμως αξία και σημασία τα πρόσωπα αυτά να συμπεριφέρονται με εντιμότητα, ενσυναίσθηση, ειλικρίνεια, συνέπεια και ήθος και να μην προκαλούν με τις πράξεις τους το λαϊκό αίσθημα. Μόνο έτσι, πιστεύω, θα αποκατασταθεί η σχέση πολιτών-πολιτικής.
Να κλείσουν οι πληγές
Είναι καιρός, θεωρείτε, να κλείσουν οι πληγές και ο υπόγειος πόλεμος στο κόμμα της δεξιάς;
Θα έπρεπε να έχουν ήδη κλείσει. Δεν είναι η πρώτη φορά που η παράταξή μας λαβώθηκε, πληγώθηκε και πέρασε συμπληγάδες. Δεν πληγώθηκε με την κάθοδο του αείμνηστου Αλέκου Μαρκίδη απέναντι από τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Συναγερμού και πρόεδρο της παράταξής μας, Γλαύκο Κληρίδη, το 2003; Δεν πληγώθηκε με την αποχώρηση δυνατών στελεχών το 2004 λόγω διαφωνίας με την επίσημη θέση του ΔΗΣΥ για το Σχέδιο Ανάν; Όμως πάντα η
παράταξη κοιτούσε μπροστά για το ευρύτερο καλό. Όλοι συσπειρώνονταν αφήνοντας πίσω πικρίες και προσωπικές αποτυχίες. Και επειδή στα δύσκολα όλοι θυμούνται τον ιδρυτή μας Γλαύκο Κληρίδη κατά το δοκούν, εγώ θα δανειστώ τα λόγια του ως απάντηση στην ερώτησή σας: «Ενωμένοι, ενωμένοι, ενωμένοι… ποτέ ηττημένοι!»
Διακρίνετε στρατόπεδα στον ΔΗΣΥ; Αν ναι, πως γεφυρώνονται οι σοβαρές διαφορές και πώς ξεπερνιούνται οι προσωπικές ατζέντες σε βάρος του κόμματος;
Είναι θεμιτό να υπάρχουν στην πολιτική προσωπικές φιλοδοξίες, φτάνει να εξυπηρετούν το καλό του τόπου και της παράταξης. Ο ΔΗΣΥ δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως όχημα για προσωπικές ατζέντες και σημαία ευκαιρίας. Και σε αυτό είμαι κάθετη. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι κόμμα αρχών και όχι προσωπικό.
Είστε του Αβέρωφ;
-Είναι γνωστή η στάση σας, προς υπεράσπιση του Αβέρωφ Νεοφύτου, την περίοδο των προεδρικών. Θεωρείστε προσωπικότητα του στρατοπέδου Αβέρωφ;
Ουδέποτε ήμουν του στενού περιβάλλοντος του Αβέρωφ Νεοφύτου. Όμως τη δεδομένη στιγμή έκρινα ότι όχι μόνο ήταν ο ικανότερος αλλά ήταν και ο πρόεδρος της παράταξης και ο μοναδικός υποψήφιος του Δημοκρατικού Συναγερμού. Δεν υπήρχε κανένα δίλημμα για εμένα τότε και γι’ αυτό ήμουν στην πρώτη γραμμή, όπως ήμουν πάντα σε όλες τις μάχες του ΔΗΣΥ. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου είναι ένα σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο για την παράταξη. Όμως το κόμμα σήμερα έχει νέα ηγεσία και οφείλουμε να τη στηρίξουμε. Και όταν εννοώ στήριξη, πολλοί το παρερμηνεύουνως υποταγή ή απλοί χειροκροτητές. Οφείλουμε με ειλικρίνεια να υπηρετούμε τις αρχές και τις αξίες της παράταξής μας και εκεί που παρεκκλίνουμε να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας και να υποδεικνύουμε και τα λάθη.
Ποια στάση τηρήσατε εσείς προσωπικά στη δεύτερη Κυριακή των προεδρικών εκλογών;
Την απόφαση που λάβαμε ως Πολιτικό Γραφείο. Τότε -θυμάμαι- είχε ξεκινήσει μια παραφιλολογία και αναγκάστηκα να υπενθυμίσω τη θέση μου στο Πολιτικό Γραφείο, γράφοντας τότε δημόσια τοποθέτηση στο «X», την οποία θα επαναλάβω: «επειδή γράφονται διάφορα: όποιος και εάν εκλεγεί θα είμαστε αντιπολίτευση. Αυτή τη θέση στήριξα χωρίς ουρές και υποσημειώσεις. Είναι οξύμωρο να επιλέγεις δημόσια ποιον θα αντιπολιτευτείς».
Πιστεύετε ότι το κόμμα σας έχει καταφέρει να βρει τον βηματισμό του στην αντιπολίτευση ή εξακολουθεί να αναζητά ταυτότητα;
Ο ΔΗΣΥ επανειλημμένα δήλωσε ότι είναι αντιπολίτευση. Στο παρελθόν οι πιο ήπιες τοποθετήσεις ερμηνεύονταν από κάποιους ως αδυναμία εκτέλεσης του αντιπολιτευτικού του ρόλου. Πιστεύω, όμως, σιγά σιγά βρίσκει τον ρυθμό του και η πρωτοβουλία της σύστασης του Συμβουλίου Παρακολούθησης έδρασε θετικά προς την κατεύθυνση αυτή. Προσωπικά όμως θα ήθελα να δω τον ΔΗΣΥ να γίνει ακόμα πιο διεκδικητικός, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στα σημαντικά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία.
Ειμαστε δεξιοί
Αιωρείται διαρκώς το ερώτημα για το αν ο ΔΗΣΥ πρέπει να κινηθεί προς το κέντρο ή να στραφεί πιο δεξιά. Ποια είναι η δική σας θέση;
Ο ΔΗΣΥ είναι το κόμμα της δεξιάς στην Κύπρο. Στηρίζεται στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, με σκοπό μια Κύπρο ασφαλή, ευημερούσα και επανενωμένη. Οι βασικές αρχές διακήρυξης της παράταξής μας είναι διαχρονικές και δεν πρέπει να μετακινηθούμε από αυτές. Άρα ούτε πιο δεξιά ούτε πιο κέντρο. Αντίθετα, εμείς πρέπει, εφαρμόζοντας χωρίς παλινδρομήσεις τις δικές μας σταθερές πολιτικές, τις αρχές μας και τις θέσεις μας, να φέρουμε πίσω στον Συναγερμό όσους συμπολίτες μας έκαναν άλλες επιλογές, να πειστούν ότι είμαστε η επιλογή τους.
Θεωρείτε πως η Αννίτα Δημητρίου μπορεί να κερδίσει το στοίχημα των βουλευτικών εκλογών, ώστε να βγει ενισχυμένος ο ΔΗΣΥ;
Θεωρώ πως ο Συναγερμός υπό την ηγεσία της Αννίτας Δημητρίου μπορεί να βγει ενισχυμένος. Δεν έχω πλήρη γνώση για τον συνολικό καταρτισμό των ψηφοδελτίων αλλά, από όσα ακούγονται, υπάρχουν πολύ αξιόλογα άτομα σε όλες τις επαρχίες. Εάν συστρατευθούμε όλοι, ο κόσμος του Συναγερμού μπορεί να κερδίσει το στοίχημα των βουλευτικών εκλογών.
Δεκάδες συναγερμικοί αισθάνονται δυσαρέσκεια και θεωρούν ότι δεν υπάρχει χώρος για αυτούς στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Πώς θα τους απαντήσετε αύριο σε μια προεκλογική εκστρατεία;
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός είναι οι αξίες που πρεσβεύει, η ιστορία του, ο κόσμος του. Έγιναν λάθη που έχουν πληγώσει, δυσαρεστήσει, αποξενώσει αρκετούς από τον συναγερμικό κόσμο. Όμως κάνεις δεν περισσεύει. Το πιο εύκολο είναι η αποχή ή η τιμωρητική ψήφος. Δεν είναι όμως σε καμία περίπτωση η λύση. Η ευημερία του τόπου μας είναι συνυφασμένη με έναν δυνατό Συναγερμό και αυτό πρέπει να το διαφυλάξουμε.
Η οικογένειά μου
Τι είναι για σας ο ΔΗΣΥ;
Ο ΔΗΣΥ για μένα είναι η πολιτική μου οικογένεια. Από τα φοιτητικά μου χρόνια που ενεπλάκην ενεργά με τη Φ.Π.Κ. Πρωτοπορία και στη συνέχεια στην Εκτελεστική της Πρωτοπορίας, σε όλες τις εκλογικές μάχες ήμουν παρούσα. Από τη διοργάνωση της καθόδου των φοιτητών το 1998 για την εκλογή του Γλαύκου Κληρίδη, την αποτυχία του ΔΗΣΥ το 2003, την ανατροπή των προγνωστικών που ήθελαν εκτός δεύτερου γύρου τον Ιωάννη Κασουλίδη το 2008, στις επιτυχίες το 2013-2018 με τον Νίκο Αναστασιάδη και στη μεγάλη απογοήτευση το 2023. Ήμουν πάντα εκεί, εμπράκτως, στην πρώτη γραμμή, πάντα με κριτική σκέψη αλλά πιστή στους ιδεολογικούς αγώνες που έδωσε η παράταξή μου, ανεξαρτήτως προσώπων. Ο ΔΗΣΥ ήταν η παράταξη που έθεσε ως προτεραιότητα την επανένωση της πατρίδας μας, που οραματίστηκε τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό, η παράταξη που προώθησε το κοινωνικό κράτος εφαρμόζονταςτο ΓεΣΥ, το ΕΕΕ, τον κατώτατο μισθό, που αύξησε τις κοινωνικές παροχές προς τις ευάλωτες ομάδες μιάμιση φορά από ό,τι μας παρέδωσαν το 2013, που έβγαλε την Κύπρο από το Μνημόνιο νωρίτερα από τις προβλέψεις, που διαχειρίστηκε με επιτυχία την Πανδημία με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες ζωής συνανθρώπων μας, στηρίζοντας παράλληλα τις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους, που μείωσε τη στρατιωτική θητεία στους 14 μήνες και, το σημαντικότερο, που ανέκαμψε γρήγορα την οικονομία μέσα από στοχευμένες δράσεις, δημιουργώντας τα θεμέλια για μια ανθεκτική οικονομία για το μέλλον, παραδίδοντας το 2023 ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους από όλο τον ευρωπαϊκό χώρο και τα ταμεία γεμάτα πλεόνασμα. Για μένα αυτός είναι ο ΔΗΣΥ. Σίγουρα έγιναν και λάθη και ενδεχομένως μεγάλα, όμως ο ΔΗΣΥ τόλμησε και ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη χώρα μας και πρωταγωνιστής για να είμαστε σήμερα μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Υπήρξατε για λίγο αξιωματούχος σε νεοσύστατο υφυπουργείο, της Πρόνοιας, και προλάβατε να αφήσετε κάποιο αποτύπωμα. Την ίδια ώρα, η πρόνοια είναι ένας τομέας που αιμοστάζει. Αν τον Μάιο είστε στη Βουλή, σε αυτό θα επικεντρωθείτε;
Σίγουρα ο Άνθρωπος είναι η κινητήριος δύναμη για την εμπλοκή μου στα κοινά και σε αυτό επικεντρώνομαι. Αυτό πρεσβεύω, αυτή ήταν η προτεραιότητά μου στην πορεία μου, όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στην προσωπική μου ζωή μέσα από την κοινωνική μου δράση. Ναι, η κοινωνική πρόνοια είναι μείζον θέμα και δεν επικεντρώνεται μόνο στην παροχή επιδομάτων. Η κοινωνική πρόνοια αφορά όλους, από την παιδική προστασία, στην ευημερία της τρίτης ηλικίας, από τη στοχευμένη στήριξη των ευάλωτων ομάδων στην έγκαιρη πρόληψη και κοινωνική παρέμβαση. Στη δημιουργία δικτύου ασφάλειας για όλους αυτούς που είναι λιγότερο τυχεροί από εμάς. Στην έμφαση της ψυχοκοινωνικής ενεργοποίησης και όχι στη στείρα επιδοματική πολιτική. Στον σεβασμό της διαφορετικότητας και τη στήριξη των ατόμων με αναπηρίες. Ένα κοινωνικό κράτος δημιουργεί ευκαιρίες σεβόμενο την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, δημιουργεί συνθήκες ευημερίας για όλους, προάγει την κοινωνική παιδεία και ενσωμάτωση. Είναι δίπλα στις σιωπηλές φωνές και διαμορφώνει πολιτικές για τον άνθρωπο. Επί διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη είχαν γίνει αρκετά βήματα από την αγαπημένη μου μέντορα, αείμνηστη Ζέτα Αιμιλιανίδου, με επιστέγασμα τη δημιουργία του Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας. Όμως σήμερα έχουμε δρόμο να διανύσουμε μέχρι να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Με το ίδιο όμως σθένος ούσα στο Υπουργείο Υγείας χρόνια και παρούσα στον σχεδιασμό και υλοποίηση της μεταρρύθμισης του τομέα της υγείας, με ενδιαφέρει ο τομέας της υγείας, η συνεχιζόμενη αναβάθμιση των υπηρεσιών υγείας με επίκεντρο τον ασθενή εντός και εκτός ΓεΣΥ, η πάταξη των καταχρήσεων, η αυστηρότερη εποπτεία του συστήματος υγείας και των παρόχων υγείας, καθώς και η εντονότερη προαγωγή της δημόσιας υγείας. Όλα αυτά θέλουν βέβαια δυνατή οικονομία και ανάπτυξη προκειμένου να υπάρχουν οι πόροι να τα προσφέρει ως έχει καθήκον το κράτος, ανάπτυξη που θα προκύψει μέσα από την ελεύθερη οικονομία. Φυσικά, πέραν των ειδικών θεμάτων, είμαι συνειδητοποιημένη ότι ένας βουλευτής θα πρέπει συνεχώς να μελετά, να ενημερώνεται και να διαμορφώνει άποψη για όλα τα νομοθετήματα και πτυχές που συζητούνται στα έδρανα της Βουλής.
Η οικονομία και η ανάπτυξη είναι άρρηκτα δεμένες με τις κοινωνικές ανισότητες. Πιστεύετε ότι η Κύπρος χρειάζεται ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης; Αν ναι, ποιο;
Η οικονομία και η ανάπτυξη είναι τα εργαλεία για μια κυβέρνηση για να απαμβλύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Αυτό που δημιουργεί την κοινωνική ανισότητα είναι οι αστόχευτες κοινωνικές παροχές και οριζόντια μέτρα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικές ανάγκες του νοικοκυριού. Κοινωνική ανισότητα δημιουργείται με την παραχώρηση επιδομάτων ανά ιδιότητα και οργανωμένα σύνολα και όχι ανά αγοραστική δυναμική στη βάση σύνθεσης του νοικοκυριού. Δεν είναι η ανάπτυξη που δημιουργεί ανισότητα αλλά οι αστόχευτες κοινωνικές παροχές. Αυτά δημιουργούν τις κοινωνικές ανισότητες. Αν έπρεπε να άλλαζα κάτι συνδυαστικά με τη δρομολογούμενη φορολογική μεταρρύθμιση, που δεν ξέρω πώς θα καταλήξει, θα ήταν και ο τρόπος και τα κριτήρια των κοινωνικών παροχών και επιδομάτων.
Αν έπρεπε να συνοψίσετε σε μία πρόταση το «γιατί να σας ψηφίσει κάποιος», ποια θα ήταν;
Ο κάθε πολίτης έχει τα δικά του κριτήρια. Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πολύ καλά ότι δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτό μου, όσο οξύμωρο και παράδοξο αν ακούγεται κατεβαίνοντας σε εκλογές. Αλλά αυτή είμαι. Η ευθύνη από την κάθε ψήφο που προκύπτει είναι μεγάλη. Το γνωρίζω και αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι να παραμείνω στον αγώνα για τον Άνθρωπο και το καλό της πατρίδας μας, με ήθος και αξιοπρέπεια, για όλους, είτε με ψηφίσει ένας είτε χιλιάδες.
